Leven in geloof in een onzekere wereld
Door Dr. Ray Pritchard
Ik ontving een e-mail van iemand die worstelt met een aantal beslissingen die niet zijn uitgepakt zoals hij/zij had verwacht. De details doen er niet toe, behalve dat de persoon een stap in geloof heeft gezet en dat het resultaat een grote puinhoop is.
“Wat heb ik verkeerd gedaan?”
Dat is een natuurlijke vraag om te stellen als het leven je moed alleen maar met problemen beloont. De waarheid is dat het heel goed mogelijk is dat deze persoon niets verkeerd heeft gedaan. Of misschien wel, maar zijn/haar huidige problemen zijn geen bewijs dat ze in de eerste plaats fout waren.
Dat is een harde waarheid om te accepteren, vooral als jij degene bent die midden in de puinhoop zit, nadat je hebt gedaan wat je dacht dat de wil van God was. Er zijn veel dingen die op dit punt gezegd kunnen worden, maar misschien moet dit er eerst bij worden vermeld.
Word lid van de club.
Welke club is dat? De International Fellowship of Faith-Walkers Who Feel Like Failures. Het slechte nieuws is dat we allemaal op een bepaald moment lid zijn van die club. Het goede nieuws is dat alle grote Bijbelse helden lid zijn. Petrus is een charterlid. En David ook. En Gideon. En Noach. En Sara. En Job. En Jakob.
De lijst gaat maar door. Hebreeën 11 biedt ons een lange lijst van mannen en vrouwen die God gehoorzaamden, zelfs toen de dingen niet altijd verliepen zoals verwacht. De namen die daar geschreven staan, zijn als een Bijbelse eregalerij: Abel… Henoch… Noach… Abraham… Sara… Jakob… Jozef… Mozes… Jozua… David. Verschillende mensen, verschillende verhalen, ver uit elkaar in tijd en ruimte. Verhalen die duizenden jaren beslaan. Verhalen die moord, natuurrampen, familieverraad, fysieke zwakte, mislukte dromen, gemiste kansen, rivaliteit tussen broers en zussen en militaire veroveringen omvatten. De mannen en vrouwen wiens verhalen in dit hoofdstuk worden verteld, verschillen op alle vlakken, behalve op één punt. Wat ze deden, deden ze door geloof.
Ze hadden allemaal momenten waarop ze zich afvroegen: “Wat heb ik verkeerd gedaan?” Toch vond God ze het waard om in dit geweldige hoofdstuk te worden genoemd. Onze focus in deze boodschap ligt op de man die we vaak “Vader Abraham” noemen. In de Bijbel staat hij als het meest vooraanstaande voorbeeld van een man die leefde door geloof. Hebreeën 11:8-10 vertelt hoe hij Gods roeping gehoorzaamde met een groot persoonlijk offer. Het vertelt ons wat hij deed; belangrijker nog, het vertelt ons waarom hij het deed. En het laat ons duidelijk zien dat God gehoorzamen niet altijd uitpakt zoals we denken dat het zal doen.
Laten we beginnen met een paar korte feiten over Abraham. Wanneer we hem in de Bijbel ontmoeten, leeft hij 4000 jaar geleden op een afgelegen plek genaamd Ur der Chaldeeën – aan de oevers van de rivier de Eufraat, niet ver van de monding van de Perzische Golf. Zonder twijfel aanbaden hij en zijn vrouw Sarah de maangod Sin. Hij is een welvarende, middelbare man, succesvol volgens elke menselijke maatstaf. Het leven is goed geweest voor Abraham en Sarah. Ze hebben zeker geen reden om te klagen.
Precies op dit moment spreekt God tot hem – duidelijk, definitief, onmiskenbaar. Wat God zegt zal zijn leven veranderen – en uiteindelijk de loop van de wereldgeschiedenis veranderen.
Dus wat betekent het om te leven door geloof in een onzekere wereld?
Waarheid #1: Leven door geloof betekent Gods roeping aanvaarden zonder te weten waar het naartoe zal leiden.
“Door geloof gehoorzaamde Abraham toen hij geroepen werd om naar een plaats te gaan die hij als erfenis zou ontvangen. En hij ging weg, niet wetende waar hij heen zou gaan” (Hebreeën 11:8). Er is maar één manier om Ur der Chaldeeën te beschrijven. Het was een stad van wereldklasse. Archeologen vertellen ons dat er in de tijd van Abraham misschien wel 250.000 mensen woonden. Het was een centrum van wiskunde, astronomie, handel en filosofie. Mensen uit afgelegen gebieden verhuisden naar Ur omdat ze deel wilden uitmaken van die grote stad.
Ongetwijfeld dachten veel van Abrahams vrienden dat hij gek was. Waarom zou iemand Ur willen verlaten? Gehoorzamen aan Gods roeping betekende dat hij zijn vrienden, zijn carrière, zijn tradities, zijn huis, zijn positie, zijn invloed en zijn land opgaf. Meer nog, het betekende dat hij zijn gezondheid en zijn toekomst riskeerde voor een vage belofte van een onzichtbare God om hem naar “een land te leiden dat ik je zal laten zien” (Genesis 12:1).
Toen Abraham Ur verliet, verbrandde hij zijn bruggen achter zich. Voor hem was er geen weg terug. Toen hij de muren van Ur verliet, was hij op zichzelf aangewezen en volgde hij Gods roeping naar het onbekende.
U zegt: “Hij gaf dat allemaal op?”
“Ja.”
“Dat is nogal vreemd, nietwaar?”
“Is dat zo?”
Mis het punt niet. Als God roept, zijn er geen garanties over morgen. Abraham wist werkelijk niet waar hij heen ging, wist niet hoe hij er zou komen, wist niet hoe lang het zou duren en wist zelfs niet zeker hoe hij zou weten dat hij er was als hij er aankwam. Het enige wat hij wist, was dat God hem had geroepen. Punt. Al het andere was onzeker.
Wil je een lang leven? Ik ook.
Wil je hogerop komen in je beroep? Ik ook.
Wil je veel vrienden? Ik ook.
Wil je oud worden en sterven met je familie om je heen? Ik ook.
Er is niets mis met die verlangens. Allemaal
